Dziś ciekawy temat ,zamilczany przez tzw. zwycięzców w
IIWŚ bo ukazuje ich ogromny wkład w dojściu Hitlera do
władzy jak również w jego przygotowaniach do wojny.
Widzicie materiały z których korzystałem aby napisać ten
tekst. Polecam przeczytać te książki bo jest tam wiele więcej
szczegółów i nazwisk ludzi odpowiedzialnych za hitlerowskie
czyli nazistowskie czyli niemieckie ludobójstwo wojenne.
W naszych obecnych czasach Niemcy próbują się wybielić
ze zbrodni swojego wodza Hitlera wmawiając młodym
pokoleniom ,że naziści to nie byli Niemcy a niemieckie
obozy koncentracyjna niby omyłkowo nazywają polskimi.
Oczywiście jest to celowe ,podłe i amoralne zachowanie bo
każdy kto przeżył obóz koncentracyjny w czasie IIWŚ wie
doskonale ,że nazistami byli Niemcy a obozy
koncentracyjne w całej Europie również były tworzone
przez Niemców na okupowanych ziemiach ,w tym polskich.
Niemcom w tym wybielaniu pomagają żydzi rządzący nie
tylko w Izraelu ale też w USA. Tam również uczą kłamstw o
Polakach mordujących żydów podczas IIWŚ. Słyszałem o
tym z wywiadu z Polką studiującą w USA. Dlatego w tym
materiale dowiecie się więcej również o żydach podczas IIWŚ
ale głównie poprzez linki do artykułów i książki do przeczytania
ponieważ główny temat jest inny.
Dla ciekawych powiem ,że Niemcy dużo wcześniej przed
dojściem Hitlera do władzy tworzyli obozy koncentracyjne
tylko w Afryce i mordowali tamtejsze plemiona w Namibii
gdzie mieli swoje kolonie. Jak widać historia Niemiec jest krwawa,
cały czas związana z prześladowaniem i zniewalaniem innych
narodów, nazywali się Rasą Panów a byli zwykłymi zbrodniarzami.
Niestety w Europie i na świecie jest takich jak oni dużo nawet
w naszych obecnych czasach.
Ale wróćmy do ukrytych sponsorów Hitlera. Dlaczego ukrytych?
W 1950r James Stewart Martin w książce „All Honorable Men”
twierdzi że „amerykańscy i brytyjscy biznesmeni dostali nominacje
na kluczowe stanowiska by odwrócić ,zahamować i stłumić
dochodzenie nazistowskich przemysłowców i w ten sposób
zachować w tajemnicy własne zaangażowanie.”
James Martin był szefem wojny ekonomicznej w Ministerstwie
Sprawiedliwości i badał strukturę nazistowskiego przemysłu
więc na pewno dobrze wie co pisze.
Niemieccy biznesmeni mogli wtedy ujawnić wiele niewygodnych
aspektów współpracy. W zamian za ochronę ,powiedzieli bardzo
niewiele. Na rozprawie w Norymberdze otrzymali mniej niż
delikatną karę ,zapewne dzięki zachowaniu milczenia.
Prokuratorzy sowieccy również nie ruszali tego tematu bo
obawiali się odkrycia korzyści i milczenia ZSRR w operacjach
tych firm, które również bolszewikom pomagały równolegle
przenosząc bardzo potrzebną, zaawansowaną zachodnią
technologię do ZSRR.
Teraz jednak dzięki powyższym opracowaniom możemy te
niewygodne dla biznesu amerykańskiego fakty ujawnić.
Nawet dokumenty rządowe potwierdzają współpracę
biznesową amerykańsko-nazistowską. Ambasador USA w
Niemczech ,William Dodd 19.10.1936 r napisał do Roosevelta:
„W obecnej chwili ponad sto amerykańskich korporacji
posiada tutaj zależne przedsiębiorstwa lub porozumienia o
współpracy.” I zaczął wymieniać kwoty i firmy amerykańskie
jak DuPonts ,Standard Oil Company, International Harvester
Company ,General Motor czy Ford. Z niemieckich firm
wymienił znaną do dziś I.G.Farben ,będącą jak to określił częścią
rządu (nazistowskiego). To ta firma produkowała gaz Cyklon-B
do niemieckich komór gazowych i rozbudowała największy na
świecie obóz zagłady w Oświęcimiu.
„Ambasador Dood w Niemczech był przerażony finansowym
i technicznym wsparciem ze strony kontrolowanego przez
Rockefellerów Vacuum Oil Company, która to firma budowała
wojskowe obiekty wytwarzające paliwo dla nazistów.
Ambasador próbował ostrzec Roosevelta. Dodd wierzył w
swojej naiwności w odniesieniu do spraw światowych, że
Roosevelt zainterweniuje ale sam Roosevelt był wspierany
przez te same naftowe interesy.”
Jak wykazał Carroll Quigley wierzchołek międzynarodowego
systemu kontroli finansowej przed IIWŚ znajdował się w
Banku Rozrachunków Międzynarodowych czyli BIS, gdzie
w porozumieniu działali przedstawiciele międzynarodowych
firm bankowych z Europy i Stanów Zjednoczonych i który
to bank działał przez cały okres IIWŚ a w okresie nazistowskim,
przedstawicielem Niemiec w BIS był geniusz finansowy Hitlera
i prezes Banku Rzeszy, Hjalmar Horace Schacht.
To za pomocą Banku Rozrachunków Międzynarodowych w
czasie IIWŚ naziści handlowali z ówczesnymi wrogami,
aliantami zrabowanym złotem ,również żydowskim.
Wszyscy wszystko wiedzieli ale liczył się tylko zysk.
Do dzisiaj ten bank jest nietykalny. Widzimy kto pociągał za
sznurki w tym biznesie amerykańsko-niemieckim a o Panu
Hjalmarze Schachtcie można dodać ,że to on a nie Owen Young
był autorem koncepcji z której powstał BIS a także on poddał
Youngowi pomysł, który już po IIWŚ zaowocował powołaniem
banku IBRD znanego jako Bank Światowy.
„Wojna nie stanowiła dla Banku Rozrachunków Międzynarodowych
czyli BIS żadnej przeszkody. Na wysokich stanowiskach
zasiadali tam obok siebie amerykanie, niemcy ,francuzi czy
włosi i wspólnie snuli plany jak należy urządzić powojenny
świat. Zarówno wtedy jak i dziś międzynarodowi bankierzy
przy pomocy nagród i kar finansowych potrafią zapewnić
sobie przychylność polityków i znaleźć naukowców chętnych
do opracowywania coraz to nowych sposobów kontrolowania
światowej ekonomii i polityki.”
Tutaj link do wywiadu o obecnym działaniu BIS, od 1h04min
jest o BIS ale polecam cały wywiad bo jest bardzo ciekawy.
Topowy bankier ujawnia – światem rządzi satanistyczny spisek...
Jak zauważycie jest w wywiadzie również mowa o FED
czyli „amerykańskim” Systemie Rezerwy Federalnej o którym
będzie mowa później.
Senacka Komisja do Spraw Wojskowych ,działająca od 1942r
a znana jako Komisja Kilgore'a zebrała między innymi takie
świadectwa wysokich urzędników administracji rządowej:
„Kiedy naziści doszli do władzy w 1933r stwierdzili ,że od
1918r poczyniono wiele kroków na drodze przygotowań
Niemiec do wojny pod względem ekonomicznym i
przemysłowym”.
„Niemieccy przemysłowcy finansujący Hitlera byli przeważnie
dyrektorami karteli, które miały amerykańskie powiązania,
udziały lub inne formy zależności. Z wyjątkiem Thyssena i
Kirdofa w większości przypadków były to niemieckie
międzynarodowe przedsiębiorstwa, które zostały zbudowane
dzięki amerykańskim pożyczkom w latach dwudziestych,
a w latach trzydziestych miały amerykańskich dyrektorów
i duże amerykańskie udziały.”
„Istnieją niepodważalne dowody na finansowanie przez
międzynarodowych bankierów i przemysłowców partii
nazistowskiej i Volkspartii w niemieckich marcowych wyborach
1933r. Łącznie prominentne firmy i przedsiębiorcy przekazali
trzy miliony niemieckich marek. Darowiznę odpowiednio
„wyprano” za pośrednictwem rachunku w Banku Delbruck
Schickler, następnie pieniądze zostały oddane w ręce Rudolfa
Hessa do użytku Hitlera i NSDAP. Po tym transferze środków
nastąpiły: pożar Reichstagu, uchylenia praw konstytucyjnych
i konsolidacja władzy nazistowskiej.
Delbruck Schickler był spółką zależną od Metallgesellschaft A.G.
(Metall). Głównymi akcjonariuszami „Metall” były I.G.Farben
i British Metal Corporation. Brytyjskimi dyrektorami „Metall”
Aufsichsrat byli Walter Gardner i Oliver Lyttelton, który był
podczas IIWŚ brytyjskim ministrem ds. produkcji.”
Czyli mamy tu brytyjski wątek finansowania nazizmu.
Finansowanie Hitlera 23 luty-13 marzec 1933r...
Hitler wygłaszał swoje poglądy polityczne przedsiębiorcom
stosując z dobrym skutkiem argument groźby komunizmu i
komunistycznego przejęcia a po cichu naziści współpracowali
z bolszewikami o czym na pewno wiedziała górka Wall Street
gdyż finansowała obie strony w przygotowaniach do wojny.
Mowa Hitlera do przemysłowców jasno wykazywała, że siłowe
przejęcie władzy w Niemczech było z góry powziętym zamiarem.
Przygotowania do wojny w Europie przed i po 1933r w dużej
mierze były możliwe dzięki wsparciu finansowemu płynącemu
z Wall Street co zaowocowało powstaniem niemieckich karteli
oraz technologicznemu ze strony przemysłu amerykańskiego
co znacząco wpłynęło na potęgę Wehrmachtu czyli armii
niemieckiej. Przykładowo ,w 1934r Niemcy wyprodukowały
zaledwie 300 tys. ton paliwa pochodzącego z przerobu ropy
naftowej i niespełna 300tys.ton benzyny syntetycznej a 10lat
później ,podczas wojny , dzięki transferowi nowoczesnych
technologii wytwarzania syntetycznej benzyny z węgla od
amerykańskiego Standard Oil do nazistowskiej I.G.Farben,
Niemcy wyprodukowały już około 6,5 miliona ton paliwa,
z czego aż 85% było wytwarzane na podstawie opatentowanej
przez Standard Oil technologii wodorowania węgla.
„Grupa Standard Oil w której rodzina Rockefellerów posiadała
jedną czwartą udziałów (pakiet kontrolny) była decydującym
elementem pomocy w przygotowaniach nazistowskich
Niemiec do II Wojny Światowej. (Rockefellerowie byli
współwłaścicielami i prezesami Standard Oil.) Pomoc ta wynikała
z tego ,że Niemcy nie posiadały wystarczających zasobów ropy
naftowej potrzebnej do nowoczesnej zmechanizowanej wojny.
Rozwiązaniem, które wdrożyły w życie nazistowskie Niemcy
była produkcja syntetycznej benzyny z licznych złóż węgla.
To proces uwodornienia dla uzyskania syntetycznej benzyny
i izooktanowych właściwości w benzynie pozwolił Niemcom
iść na wojnę w 1940r. Proces ten został opracowany i
sfinansowany przez laboratoria Standard Oil w Stanach
Zjednoczonych w partnerstwie z I.G.Farben.
Niestety komisje Kongresu nie zbadały głębiej zmowy
pomiędzy Standard Oil a I.G.Farben. W tym czasie
dyrektorzy Standard Oil of New Jersey mieli nie tylko
strategiczne, wojenne powiązania z I.G.Farben, lecz
posiadali także inne powiązania z hitlerowskimi Niemcami,
dostarczając przez niemieckie spółki zależne pieniądze na
prywatny Fundusz Himmlera i przynależąc do Kręgu
Przyjaciół Himmlera aż do 1944r.”
James Martin w książce „All Honorable Men” pisze:
„Kredyty na odbudowę przemysłu stały się narzędziem
wykorzystanym do przygotowania II wojny światowej ,
a nie budowania pokoju po I wojnie światowej.”
„Trzy domy z Wall Street – Dillon Read, Harris ,Forbes
oraz National City Company przekazały trzy czwarte
pożyczek reparacyjnych używanych do stworzenia niemieckiego
systemu kartelowego, w tym dominującego kartelu I.G.Farben
i Vereinigte Stahlwerke, kóre razem produkowały 95%
materiałów wybuchowych dla Hitlera podczas IIWŚ.”
Traktat wersalski po IWŚ nałożył na pokonane Niemcy
obowiązek wypłacenia ogromnych reparacji wojennych co
zostało wykorzystane przez międzynarodową finansjerę do
ich własnych celów. Plan Dawesa a następnie Younga
dotyczące redukcji długu i rozłożenia go na raty zostały w
rzeczywistości zaaprobowane i wprowadzone w życie przez
rząd amerykański. Plany te zapewniały Niemcom pożyczki
zagraniczne w łącznej kwocie 975milionów dolarów, które
udzielane w większości przez Stany Zjednoczone i amerykańskich
inwestorów zostały wykorzystane w latach 20 XX wieku
do utworzenia takich karteli jak I.G.Farben i Vereinigte Stahlwerke,
potentatów w przemysłach chemicznym i hutnictwie oraz AEG
czyli Niemieckiego General Electric od elektryczności, które nie
tylko umożliwiły Hitlerowi dojście do władzy ale też produkowały
na potrzeby armii niemieckiej podczas IIWŚ bo już od 1920r
tajna Sekcja R Reichswehry pracowała nad symbiozą armia-
przemysł za pośrednictwem tych karteli. Do tego dochodziła
całkowita współpraca z ZSSR, gdzie potajemnie reorganizowała
się przyszła armia niemiecka.
„To właśnie Hjalmar Schacht, dyrektor Banku Rzeszy usprawnił
ustrój monetarny i finansowy Rzeszy i kazał używać wykrętów,
stwarzanych przez plany Dawesa i Younga, wobec reparacji,
których oczekiwali europejscy Sprzymierzeńcy. Najpierw
zainkasował on 826mln dolarów...następnie otrzymał redukcję
rocznych spłat reparacji wojennych. Potem znienacka
zdewaluował markę i w ten sposób wykupił za bezcen marki
znajdujace się za granicą, wykorzystując wcześniejsze dolary
i inne środki....Kredytodawcy i inwestorzy amerykańscy nie
stracili nic. Z czasem przyznali się do tego ,ponieważ
uczestniczyli w tych przedsięwzięciach.”
Począwszy od 1929r te trzy kartele warunkują całą gospodarkę
niemiecką. W sumie ,w 1938r IG Farben kontrolował 380 firm
w Niemczech i 500 filii za granicą. W 1939 wraz z Vereinigte
Stahlwerke, IG Farben zapewniał od 50% do 95% niemieckiej
produkcji wojskowej w zależności czy chodziło o ekwipunek,
materiały wybuchowe, amunicję ,gaz, ropę czy kauczuk
syntetyczny. AEG dostarczał potrzebnych energii.
W 1943r czyli w czasie trwania wojny w fabrykach I.G.Farben
wytwarzano 100% kauczuku syntetycznego, 95% gazów
bojowych (w tym Cyklon B używany w komorach gazowych
w niemieckich obozach koncentracyjnych), 90% tworzyw
sztucznych, 88% magnezu, 84% materiałów wybuchowych,
70 % prochu strzelniczego, 46% wysokooktanowej benzyny
lotniczej oraz 33% całej benzyny syntetycznej produkowanej
w Niemczech. Widzicie to wszystko w tabeli...
Ale mimo tak dużej produkcji na potrzeby armii niemieckiej
zakłady I.G.Farben i AEG nie były bombardowane podczas
nalotów amerykańskich w 1944 i 1945 na miasta Kolonię i
Drezno! Lotnictwo dostało zakaz bombardowania sektorów z
tymi fabrykami, to po prostu jest szok! Interes i biznes znowu
ważniejszy od ludzkiego życia tym bardziej ,że naloty
dywanowe tych miast niemieckich zabiły tysiące cywilów,
kobiet i dzieci. Zakłamanie i zgnilizna moralna amerykańskiego
rządu wychodzi tu na całego. Zresztą w Japonii zrobili to samo,
zrzucając dwie bomby atomowe na miasta pełne cywilów.
Domyślam się ,że chcieli oni przetestować skutki atomu na
ludziach a wojna była tylko pretekstem jakich często używa USA.
Przykładem współpracy I.G.Farben i nazistów jest obóz
koncentracyjny w Oświęcimiu. „IG Auschwitz” miał produkować
syntetyczny kauczuk, benzynę i inne związki chemiczne potrzebne
do niemieckich podbojów. W związku z budową tej olbrzymiej
fabryki rozbudowano też pobliski obóz koncentracyjny w
Oświęcimiu, tak że stał się on największym na świecie obozem
pracy niewolniczej a potem zagłady. Przeprowadzano w nim
też śmiertelne eksperymenty medyczne a niektórzy z lekarzy,
między innymi dr Vetter byli w tym czasie opłacanymi
pracownikami firmy Bayer. Co do gazu Cyklon B, I.G.Farben
wyprodukowała go tyle, że można nim było zabić 200 mln ludzi,
więc tyle by na pewno zginęło gdyby wojnę wygrał Hitler.
A raport senackiej Komisji Kilgore'a stwierdza jasno ,że
wszyscy dyrektorzy IG Auschwitz wiedzieli ,że Cyklon B jest
wykorzystywany do zabijania ludzi i nic z tym nie zrobili.
Załączam zdjęcia...z Auschwitz...
Natomiast z raportu ambasadora USA w Niemczech,
Williama Dodda z października 1936r dowiadujemy się że:
„Standard Oil kazał wpłacić tutaj w grudniu dwa miliony
dolarów, podpisał kontrakt na 500tys. dolarów rocznie jako
subwencję aby pomóc w produkcji gazu syntetycznego na
użytek wojskowy.”
W wyniku umów do których dołączył General Motors ,
odnowionych w 1937r ,w Teksasie i New Jersey zostały
zbudowane wspólne laboratoria ,jednym z produktów ich
doświadczeń będzie sławny gaz Cyklon-B.
Łał ,Cyklon-B powstał w amerykańskich laboratoriach to tak jak
obecnie sławny covid-19 ,o czym wrzuciłem film na YouTube.
Te trzy kartele były na całym świecie kierowane przez rady
nadzorcze ,w których zasiadali razem ich zarządcy w Niemczech
i finansiści amerykańscy, którzy wraz z nimi kierowali grupami
udziałowymi lub filiami w Stanach Zjednoczonych, Włoszech ,
Japonii itd.
I.G.Farben zawarło ponad 2000 umów kartelowych z
zagranicznymi przedsiębiorstwami, w tym ze Standard Oil of
New Jersey, DuPont, Alcoa, Dow Chemical i innymi
amerykańskimi firmami.
W radzie nadzorczej I.G.Farben zasiadali Max Warburg ,którego
brat Paul Warburg był w amerykańskiej filii I.G.Farben czyli
American I.G.Chemical Company. Poza Maxem Warburgiem w
zarządzie I.G.Farben zasiadali Herman Schmitz, Carl Bosh,
Fritz ter Meer, Kurt Oppenheim ,George von Schnitzler.
Wszyscy poza Maxem Warburgiem byli sądzeni przed
Trybunałem Norymberskim jako zbrodniarze wojenni.
Widzicie teraz przelew na 400000 marek z I.G.Farben na tajny
fundusz, który NSDAP wykorzystywała na łapówki w celu
przejęcia władzy w marcu 1933r. Zdjęcie ...
Ale również AEG czyli Niemiecki General Electric jak i Osram
posiadające amerykańskich dyrektorów finansowały Hitlera
poprzez fundusz Nationale Treuhand (Narodowy Fundusz
Powierniczy) zarządzany przez Hjalmara Schachta i Rudolfa
Hessa do wsparcia Hitlera. Mamy przelew na 60000marek.
Widzicie oryginalny wyciąg przelewu...
Lista dyrektorów AEG i ich powiązań z finansowaniem
Hitlera w tabelach...
W AEG zasiadali czterej amerykańscy dyrektorzy (Baldwin,
Swop, Minor i Clark ale tylko niemieccy dyrektorzy stanęli
przed sądem w procesie norymberskim w 1945r.
Gerard Swope ,dyrektor AEG był też prezesem zarządu
amerykańskich General Electric Company i International
General Electric. Poniżej tabelka...
I jeszcze tabelka ,skąd płynęły wpłaty na fundusz Hitlera
Natinale Treuhand na wybory w 1933r....
Koniec części I z IV ,które wkrótce wstawię bo chcę zgrać wersję
czytaną z wersją do słuchania ,którą właśnie przygotowuję.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz