W latach 30-stych gdy Hitler szykował się do przechwycenia
dyktatorskiej władzy w Niemczech, AEG należał w około 30%
do International General Electric, w 25% do Gesellschaft fur
Electriche Unternemungen i w 25% do Ludwig Lowe.
International General Electric miał też około 16,7% udziałów w
Osram i dodatkowe pośrednie wpływy poprzez dyrektorów AEG.
I.G.Farben był największym narodowym sponsorem Hitlera ale
wpłaty przychodziły też od innych firm. Demag A-G wsparł
fundusz Hitlera kwotą 50000marek. Accumulatoren Fabrik A-G
wpłaciła 25000marek. Widzicie dokument...
Wspierały Hitlera też firmy Phoenix A-G, Thyssen A-G.
Firma Osram Gesellschaft wsparła Hitlera kwotą 40000marek.
Wszystkie te firmy miały dyrektorów z AEG. Ogólnie mówiąc
prawie wszyscy niemieccy dyrektorzy AEG czyli German
General Electric finansowali Hitlera.
Ciężar niemieckich reparacji wojennych wobec państw alianckich
ponosili w rzeczywistości obywatele innych państw, którzy
kupowali niemieckie obligacje skarbowe sprzedawane za
pośrednictwem instytucji finansowych z Wall Street, przy okazji
nieźle na tym zarabiając ,które to instytucje należały do tych
samych finansistów, którzy jako politycy opracowywali plany
Dawesa i Younga a jako bankierzy udzielali kredytów.
Kim byli bankierzy wchodzący w skład komisji reparacyjnych,
grupy udziałowe korzystające z planów Dawesa i Younga?
To J.P.Morgan, National City Company; Chase Manhattan;
Kuhn, Loeb and Co; Dillon, Read and Co; Equitable Trust;
Standard Oil; Harris ,Forbes and Co; General Electric Company.
Różnica między planami Dawesa a Younga polegała na tym,
że pierwszy uwzględniał spłaty w produktach niemieckiego
przemysłu ,drugi wymagał spłat w gotówce.
To właśnie plan Owena D.Younga powiązanego z J.P.Morgan
doprowadził do wzrostu bezrobocia, prawie milion Niemców
szukało pracy, byli zdesperowani. Na jedną markę w 1913r
przypadało 15 marek w 1921,a następnie 45,7 marki w 1922.
W styczniu 1923 będzie to 4279marek,w lipcu 84150 marek
a dwakroć tyle pod koniec roku. To ogromna inflacja i to w
sprinterskim tempie. Spekulantów marką niemiecką było wielu.
„Jedną z osób, które odniosły największe korzyści z pierwszych
spekulacji marką od 1921 do 1923r był Franklin D. Roosevelt.
Otóż Roosevelt założył w Kanadzie spółkę United Europeen
Investors (UEI), wyspecjalizowaną w inwestycjach w
Niemczech. Jeszcze raz biurowiec przy 120 Broadway w
Nowym Jorku posłużył za podporę do tych operacji”.
Już sobie wyobrażam te rozmowy finansistów z Wall Street
z Rooseveltem: drogi Franklinie, z racji na naszą dobrą
współpracę podpowiemy Tobie, jeśli chcesz zarobić to
inwestuj w Niemczech ,pomożemy Tobie, na pewno będziesz
zadowolony. No i Franklin założył spółkę.
Hitler obiecał zająć się kryzysem, wielu mu uwierzyło i to
był prawdziwy powód jego sukcesu wyborczego. Kiedy
podliczono wyniki okazało się, że poparło go prawie 40%
głosujących. Pytanie brzmi...
Czy może specjalnie zamieniono plan Dawesa na plan
Younga ,może specjalnie wywołano kryzys i ogromną
inflację, tworząc w ten sposób duży problem aby następnie
Hitler mógł obiecać jego rozwiązanie co da mu wygraną w
wyborach i doprowadzi nazizm do władzy w Niemczech?
To stary chwyt polityczny stosowany do dziś, stwórz problem,
pokaż jego rozwiązanie i zdobądź w ten sposób poparcie.
Oczywiście taki kryzys z łatwością mogli stworzyć finansiści
z Wall Street jeszcze na tym zarabiając. Krach giełdowy
rozpoczął się przecież w Nowym Jorku i doprowadził w
konsekwencji do rozkwitu inflacji i bezrobocia w Niemczech.
A gdy już kryzys gotowy ,szaleje inflacja i bezrobocie....
Następnie dofinansuj psychola (Hitlera) z dobrą gadaną aby
wygrał wybory...”Otóż w wyborach we wrześniu 1930, naziści
skoczyli do 6 ,5 mln głosów, z 810tys w maju 1928r. Z 12
deputowanych do 107. Stali się drugą partią Reichstagu”.
Następnie pomóż mu stworzyć armię aby mordował i zburzył
pół świata. Gdy już to zrobi ,stań jako ten dobry obrońca
pokoju na świecie i pokonaj psychola, najlepiej jakby zginął.
Jako słuszny zwycięzca będziesz teraz rządził światem.
Tak się tworzy wojny, depopulacje i jeszcze na nich zarabia.
Obecnie czyli w naszych czasach mamy następny etap
podboju Europy ,na razie bezkrwawy z udziałem tzw. Unii
Europejskiej i znów tymi złymi są Niemcy. Pytanie ,kto za
ich plecami stoi, może znowu Wall Street. Tym razem
za pomocą podatków, niszczenia gospodarek ,zadłużania
słabszych członków oraz coraz bardziej restrykcyjnych praw
czyli dyrektyw robi się to samo do czego dążył Hitler.
Trzeba wiedzieć że, Unia Europejska również ma nazistowskie
korzenie ale na ten temat należy napisać oddzielny artykuł.
Ale Hitler był też finansowany z innych źródeł np. holender
Henry Deterding naturalizowany w Anglii od 1922r przekazał
osobiście Hitlerowi 4mln guldenów holenderskich a między
1929 i 1933r wpłacił następne 50mln marek. Pan Deterding
niepokoił się przyszłością swych interesów na Kaukazie i
chętnie finansował ruchy zdolne zablokować ekspansjonizm
sowiecki.
Istniało też tzw. Koło Kepplera ,nazwa pochodzi od jego
twórcy w 1931r Wilhelma Kepplera, prezesa jednej z filii
I.G.Farben. Koło to zrzeszało wielu przemysłowców, którzy
stale przekazywali fundusze dla NSDAP czyli partii
nazistowskiej. Bankowe i przemysłowe interesy (również
amerykańskie) były silnie reprezentowane w wewnętrznych
kręgach nazizmu.
Gdy Keppler został powołany przez Hitlera do innych
funkcji, Koło Kepplera stało się Kołem Przyjaciół Himmlera,
które wprowadziło „specjalny rachunek S” (Sonder Konto S)
na użytek lidera Rzeszy za pośrednictwem firmy bankowej
J.H.Stein w Kolonii.
Do Koła Kepplera należeli między innymi:
Karl Lindemann ,dyrektor DAPAG czyli Deutsche-
Amerikanische Petroleum A.G. ,która była zależna od
amerykańskiej Standard Oil czy Emil Helffrich ,kolejny
członek zarządu DAPAG. W sumie Standard Oil miał w
Kręgu Kepplera dwóch reprezentantów na stanowiskach
dyrektorskich całkowicie podległych sobie firm. DAPAG
w 1943 i 1944r łącznie wpłaciło na konto Himmlera
24000 marek.
„Ośmiu z czterdziestu dyrektorów , których liczyło Koło
Kepplera w latach 1931-1944 zasiadało w tym samym czasie
w I.G.Farben, inni w radach A.E.G. i Vereinigte Stahlwerke.
Wszyscy oni pracowali w stałej i bezpośredniej symbiozie
z amerykańskimi Standard Oil, ITT, General Electric i
licznymi bankami z Wall Street.”
„I.G.Farben firma macierzysta American I.G. to kolejny
znaczący darczyńca na Sonder Konto S H.Himmlera.
W Kręgu Przyjaciół było czterech dyrektorów I.G.Farben:
Karl Rasche ,Fritz Kranefuss, Heinrich Schmidt i Heinrich
Buetefisch.”
W skrócie, elita finansowa Wall Street była dobrze
reprezentowana zarówno w Kręgu Kepplera jak i później
w Kręgu Przyjaciół Himmlera.
Poniżej lista członków Koła Kepplera....
Płatności dla Koła ze spółek zależnych od Standard Oil jak
i bezpośrednio od Lindemana i Helffricha jako dyrektorów
trwały aż do 1944r. czyli kilka lat po rozpoczęciu IIWŚ.
„Prawie jedna czwarta składek z 1944r na Sonder Konto S
pochodzi ze spółek zależnych od amerykańskiej ITT
reprezentowanych przez Kurta von Schroedera.”
Wykres: Przedstawiciele Wall Street w Kręgu Kepplera...
Amerykańskie wojska już walczyły po stronie aliantów w
Afryce a biznes amerykański cały czas finansował nazistów.
To po prostu jest hańba i wstyd ale tylko dla ludzi honoru
i posiadających jakąś moralność. Jak widać wielu tzw.
biznesmenów i bankierów amerykańskich tych cech nie posiadało.
A rząd amerykański, czy mógł nie wiedzieć o tak szerokiej
współpracy tzw. biznesu z nazistami? Nie wierzę, ale
bardziej uwierzę ,że po prostu został kupiony co dało się
zauważyć wyżej na przykładzie Franklina D.Roosevelta.
Wsparcie Amerykanów dla niemieckiego przemysłu
wojennego było dużo szersze niż tylko stworzenie tych
trzech karteli przemysłowych.
„Dwaj najwięksi producenci czołgów w hitlerowskich
Niemczech to Opel (większościowy pakiet akcji należał do
General Motors, które z kolei były kontrolowane przez
J.P.Morgan) oraz Ford A.G. (filia Ford Motor Company z
Detroit). Naziści w 1936r zwolnili Opla z płacenia podatków,
aby umożliwić General Motors rozbudowę zakładów i
zwiększenie mocy produkcyjnych. Firma General Motors
odwdzięczyła się ,inwestując zyski w niemiecki przemysł.
Henry Ford podczas IIWŚ świadomie czerpał zyski z obydwu
stron konfliktu – z francuskich i niemieckich zakładów
produkujących pojazdy dla Wermachtu i z zakładów
budujących pojazdy dla armii USA.
Ford rozszerzył swoje działania na Afrykę Północną. W
XII 1941r we Francji została zarejestrowana nowa firma
Forda pod nazwą Ford-Afrique. Jej dyrektorami byli
zwolennicy nazizmu, Maurice Dolfuss i Reger Messis.”
Działalność Forda we Francji była analizowana przez
amerykańską Sekcję Kontroli Funduszy Zagranicznych
Departamentu Skarbu. Jej wstępny raport stwierdza, że
do połowy 1942r:
„Działalność spółek zależnych Forda we Francji znacznie
wzrosła; ich produkcja była prowadzona wyłącznie na rzecz
Niemców i krajów pod ich okupacją; Niemcy wykazali wyraźną
chęć ochrony interesów Forda ze względu na postawę ścisłej
neutralności utrzymywanej przez Henryego Forda i Edsela
Forda; zwiększenie aktywności francuskich podmiotów
zależnych Forda na rzecz Niemców było chwalone przez
rodzinę Forda w Ameryce.”
Wyprodukowane przez Forda pojazdy wykorzystywano
przeciwko żołnierzom amerykańskim, gdy wylądowali we Francji
w 1944r.
„Henry Ford został odznaczony przez nazistów za swoje
zasługi dla Trzeciej Rzeszy najwyższym odznaczeniem dla
cudzoziemców Orderem Orła Niemieckiego.”
Historia Forda została zatajona przez Waszyngton, podobnie
jak wszystko co mogło dotknąć finansowych elit Wall Street.
„Chociaż Chase i Morgan były jedynymi bankami utrzymującymi
biura w okupowanej przez hitlerowców Francji, we wrześniu
1944r wszystkie główne banki Nowego Jorku naciskały na
rząd USA o zgodę na ponowne otwarcie przedwojennych
oddziałów. Późniejsze dochodzenie udokumentowało
współpracę zarówno Chase Bank jak i J.P.Morgan z nazistami
podczas IIWŚ.”
Pełne dochodzenie nigdy nie zostało przeprowadzone.
Koniec części II z IV. Następne wkrótce.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz