Stefan Ossowiecki i jego dar jasnowidzenia cz.2/2

Teraz cytaty w których Ossowiecki opisuje proces jasnowidzenia

jaki zachodzi u niego:

„Do nad świadomości prowadzi pewna droga. Zrozumiałem

metodę, przy zastosowaniu której każdy człowiek jest w stanie

rozwinąć w sobie możliwości przejścia tej granicy a mianowicie

przez autosugestię świadomości swojej. Przez 25 lat pracowałem

nad tą metodą a pierwszy wskazał mi ją jog Wróbel.

Przede wszystkim więc usiłuję odtworzyć w mojej wyobraźni

jakiś przedmiot a gdy go już mam przed sobą takim, jakim jest

on w naturze to przez to świadomość moja podlega autosugestii,

znieczula się. Przez cały czas staram się przedmiot ów mieć

przed oczami i kiedy już widzę przedmiot lub krajobraz albo

człowieka na którym mi zależy, wówczas zaczynają znikać formy

przedmiotu jaki miałem przed oczami i wtedy odczuwam wielkie

zadowolenie psychiczne, posuwając się coraz dalej w kosmos

Wszechświata. Olbrzymie horyzonty i wizje powstają przed

oczami. Wystarczy wziąć jakiś przedmiot a w tej samej chwili

przenosi mnie on do tych miejsc do których skierowałem całą

uwagę a których on właśnie dotykał. Podczas takich momentów

tracę poczucie czasu i przestrzeni, temperatura się podwyższa,

serce szybciej bije i patrząc mam wrażenie, że jestem już tam

na miejscu. Widzę osobę, która redagowała dany dokument i

wiem co napisała. Widzę dany przedmiot w chwili gdy ginie i

wszelkie szczegóły towarzyszące temu zdarzeniu. To znów

trzymając jakikolwiek przedmiot w ręce, wyczuwam jego dzieje.

Wizja to mglista i trzeba niezmiernie wytężonego wysiłku, by

dostrzec niektóre momenty i sceny we wszystkich szczegółach.

Im więcej wkładam sił, aby dojrzeć tym słabiej widzę

rzeczywistość, która mnie otacza. Do wywołania stanu

jasnowidzenia wystarczy niekiedy parę minut, niekiedy zaś

oczekiwać nań muszę przez długie godziny. Zależy to w

znacznej mierze od otoczenia, gdyż niedowierzanie, sceptycyzm

a nawet zbyt silnie skupiona na mojej osobie uwaga utrudniają

a nawet uniemożliwiają mi odczytanie dokumentu lub

pojawienie się odczucia.

W momencie przejścia granicy świadomości, przebywając już

w świadomości Ducha Jedynego i mając przedmiot z miejsca,

dokąd chciałbym się przenieść, posługuje się tym przedmiotem

jak nicią Ariadny. Nasycony atomami eteru, mam ów przedmiot

za przewodnika w bezczasowo przestrzennej sferze. Ukazuje mi

on rychło wszystkie okoliczności jakie mu towarzyszyły a które

mniemam, choć niedostępne dla wzroku normalnego są w tym

eterze na zawsze odbite w postaci miejscowości, osób,

przedmiotów, czynności i ruchów. Po każdym seansie na pewien

okres zatracam poczucie czasu, trwa to nieraz kilka dni.

Najbardziej lubię i najłatwiejsze bywa dla mnie przenoszenie

się na odległość w chwili, kiedy dany fakt się dzieje. Takich

doświadczeń robiłem bardzo wiele. Przenoszenie się wstecz,

tj. po dokonaniu faktu jest o wiele trudniejsze. Trzeba wtedy

zużyć więcej energii, przejść granicę świadomości i trafić na

ślad klisz psychicznych. Gdy taki ślad uchwycę ,już mi lżej,

widzę wtedy bez błędu. Śmiało wówczas mogę mówić i

mówię to co było w przeszłości.

Dar jasnowidzenia jest czymś bezwzględnie niezależnym od

władz zmysłowych i nie dającym się uchwycić za pomocą

żadnej ze znanych nam metod rozumowania. Jasnowidzenie

nie ma nic wspólnego z fizjologicznymi procesami działania

myśli i inteligencji świadomej. Powstaje ono poza i ponad

światem organicznych zjawisk, niezależnie od funkcjonowania

neuronów mózgowych. Dowodzi ono bowiem, iż żyjąca

jednostka jest czymś innym i czymś więcej niż tylko organizmem.

Wszelkie odkrycia, wynalazki oraz doniosłe idee są niewątpliwie

następstwami przejawiania się jasnowidzącej intuicji.”

Podaję przykład takiego jasnowidzenia ,w którym Ossowiecki

cofnął się tysiące lat. Doświadczenie ze stopą mumii odbyło się

18.03.1935r. Sama stopa została przywieziona z Egiptu kilka

lat przed tym doświadczeniem. Ossowiecki mówi:

„Już wkraczam w ten daleki, nieznany świat. Ach jak to dawno.

Tysiące lat oddziela nas od niego. Widzę wyraźnie tę kobietę,

całe jej życie. Jest śniada, młoda, ładna. Posiada z lekka garbaty

nosek i miły wyraz twarzy. Ubrana jest w białą ,przejrzystą ,

długą szatę, na nogach złote bransolety i również na kiściach

rąk. Na szyi zaś ozdoby za złota i srebra, włosy splecione w

drobne, czarne warkocze, schowane pod wysoką tiarą,

zakończoną jakby kwadratem. Jest córką wysokiego dygnitarza

jakby księcia ale nie faraona. Mieszka w wielkim kamiennym

pałacu. Podwórze tego pałacu jest wysadzone drzewami i

krzewami, pośrodku kamienny basen z fontanną. Księżniczka

ma męża. Widzę go również. Jest szczupły, chodzi w czarnych

sandałach, jakby z drzewa, ubrany w białą tkaninę. Widzę ją

teraz leżącą na jakiejś sofie. Na głowie nie ma już tiary i

warkocze spadają z obu stron twarzy. Właściwie to nie są

warkocze a dużo drobnych warkoczyków. Na czole przepaska

czy też obręcz złota. Umarła przy dziecku w wielkich

męczarniach. Dziecko umarło również. Widzę jak ją wynoszą

umarłą na noszach. Nosze są pozłacane. Niosą ją do jakiegoś

domu nad rzeką. Tam się odbywa balsamowanie. Ach , jakie

to ciekawe. Wyjmują wnętrzności, mózg wydłubują jakimiś

długimi przyrządami przez nos. Ciało smarują olejkami,

wciąż posypując jakimś proszkiem. Teraz widzę jej pogrzeb.

Moc ludzi. Jacyś ludzie ubrani w długie szaroczarne szaty idą

w rzędach po sześciu i podskakują. Męża i ojca nie ma na

pogrzebie, nie idą za trumną, zostali w domu i klęczą na

podłodze z głowami pochylonymi do ziemi, przykryci całunem.

Trumnę wiezie czwórka białych wołów. Woły garbate z szarymi

grzbietami. Na nogi włożono im złocone futerały. Grzbiety

okryte czerwonymi kapami. Przy każdym z nich idzie mężczyzna

o długich włosach i prowadzi go. Trumna czy też karawan

wygląda jak długa, czarna skrzynia okuta złotem. Na niej jakieś

hieroglify jakby opisując życie zmarłej. Widzę w oddali piramidę.

Kondukt przechodzi koło niej, idzie dalej. Spostrzegłem otwór

w skale i korytarz, który prowadzi daleko w głąb. Dalej schody

idące w dół. Na końcu korytarza dość duży pokój wykuty w skale.

Tam składają trumnę z ciałem zmarłej. Obok ustawiają różne

przedmioty codziennego użytku oraz jedzenie na talerzach z

terakoty: ryż, wino, jagody, rodzynki i coś jeszcze. Przedmioty

te przynieśli w skórzanych workach. Widzę czarną urnę. Coś w

niej palą. To są wnętrzności balsamowanej kobiety, które spalają

się tu na miejscu, koło niej. Wszyscy grupują się dookoła urny i

płaczą. Widzę jakieś kobiety. To płaczki w zasłonach długich,

w czarnych szatach. Teraz wszyscy wychodzą, składają ręce na

piersiach, na krzyż. Widzę jak zamurowują wejście do sali,

jeszcze raz zamurowują przejście na zakręcie korytarza a potem

na końcu przy wyjściu. Zawalają wejście wielkim kamieniem i

zasypują ziemią. Dzieje się to dość daleko od wielkich piramid

i sfinksa, koło jakiejś góry na której dostrzegłem wyryte

płaskorzeźby.

Tego rodzaju doświadczeń robiłem kilka – odległość epoki przy

takich eksperymentach nie gra zupełnie roli. Zaczynam widzieć

z początku jakby przez ciemną zasłonę, potem coraz lepiej i

wreszcie rzeczywistość się zaciera a wówczas już opanowuję

sytuację.”

Jak widać dar jasnowidzenia daje dosłownie moc poznania całego

życia człowieka za pomocą przedmiotu którego używał.

W tym przypadku to zmumifikowana stopa zmarłej kobiety.

Pomyślcie jak można by było wpłynąć na zbadanie historii świata

dzięki odkopanym przedmiotom z minionych epok. Nie myślę

tylko o naszym świecie ale też o kosmosie ,skąd przybywały na

ziemię obce cywilizacje. Coś pięknego. Powinni takie zdolności

rozwijać i uczyć w szkołach bo Ossowiecki twierdził ,że każdy

człowiek ma w sobie ukryte tajemne właściwości. Dar ten jest

według niego głęboko ukryty w naszej jaźni i trzeba stale nad

tym pracować aby go z niej wydobyć, rozwijać i pogłębiać.

To nie koniec możliwości takiego daru. Teraz załączam cytat

z wizji Ossowieckiego ,dzięki któremu on sam wpłynął na

przebieg najbliższych wydarzeń i uratował życie ludziom.

„Bardzo często miewałem i miewam widzenia. Opiszę tu więc

jedno z nich, bardzo ciekawe, dzięki któremu miałem szczęśliwą

sposobność uratowania życia kilku ludziom.

Było to w końcu czerwca1923r. Pracując u siebie w gabinecie

i będąc trochę zmęczony, oparłem się wygodnie w fotelu i

przeniosłem się oczami Ducha, rzucając swój wzrok widzenia

w przestrzeń. Patrząc na Wisłę zauważyłem w pewnej chwili

w pobliżu mostu Poniatowskiego ,od strony Pragi kilku tonących

mężczyzn. Zdawałem sobie jasno sprawę, że widzę fakt, który

ma tu dopiero nastąpić. Wrażenie jak gdyby prądy zmienne

Wisły porwały kilku ludzi zaciekle broniących się przed wirem.

Chcą za wszelką cenę uprzedzić ten straszliwy wypadek,

natychmiast wybiegłem z domu, wziąłem dorożkę i pojechałem

na brzeg Wisły. Tutaj nie tracąc ani chwili czasu, wskoczyłem

do łodzi i kazałem się wieźć w kierunku kąpiących się ludzi.

Kiedy się już do nich zbliżyłem, kazałem przewoźnikowi

wjechać między kapiących się ale już tonących ludzi. Były

to już ich ostatnie wysiłki, twarze mieli wykrzywione.

Przewoźnik nie chciał się do nich przybliżyć, bojąc się aby

nie przewrócili łodzi. Dopiero suty napiwek skłonił go do

skierowania łodzi ku tonącym. Przy pewnym wysiłku udało

mi się wyratować trzech, jak się okazało żołnierzy 30 pułku.

Wciągnęliśmy ich siłą do łódki gdyż byli już bardzo słabi.

Chciałem uratować czwartego ale niestety był on od nas za

daleko. Podczas gdy ratowaliśmy tych trzech, zniknął on

pod wodą. Długo nie mogłem zapomnieć strasznych jego

oczu, w których już się odbijała nadchodząca śmierć.”

Jak widzicie takie dary mogą dosłownie zmieniać historię.

Jednak sami musimy je w sobie odkryć gdyż wiedza ta jest

przed nami ukrywana przez zarządców naszego świata.

Z ciekawszych eksperymentów jakie potrafił Ossowiecki

należy też wymienić ukazywanie się w astralu przy

nietraceniu kontaktu z ciałem fizycznym. Takich doświadczeń

w Polsce dokonał siedem i uważał je za niebezpieczne dla

zdrowia i życia.

Ossowiecki miał również zdolność widzenia aury człowieka.

Opisuje on kolory aury w swojej książce ,podaję kilka cytatów

na ten temat dla ciekawych:

„Każde usposobienie ma swój kolor aury i jawi się jako

zaburzenie elektronów z których wtedy wydzielają się fotony

w kolorach jakie są uzależnione od danego usposobienia.

Przy koncentracjach myśli – aura zielona. I rzeczywiście

spostrzegamy w życiu codziennym, że najbardziej uspokajająco

na system nerwowy czyli na psychikę człowieka działa kolor

zielony a mianowicie łąki, pola, ogrody w zieleni.

Przy usposobieniu twórczym – aura błękitna, gdyż błękit

usposabia człowieka do twórczych nastrojów, do poezji, sztuki.

Przy usposobieniu mistycznym, okultystycznym – aura

fioletowa, fiolety nosi kler.

Przy usposobieniu erotycznym, miłości gorącej, namiętnej -

aura czerwona.

Choroby – aura żółta i wreszcie śmierć – aura biała.

Zupełnie przypadkowo zauważyłem że kiedy zobaczę

wyłaniającą się z kogoś białą aurę w ten sam dzień, najpóźniej

nazajutrz człowiek ów umiera, sprawdzałem to często i

zawsze rezultat był taki sam. Zrozumiałem wtedy że aura

biała jest wyjściem ciała eterycznego, które przykrywa

wyjście ciała astralnego. Odczuwam to, przykładów

sprawdzonych miałem setki w swym życiu.”

Na koniec jeszcze cytaty mówiące co Ossowiecki myśli

o naszym życiu, tutaj na ziemi.

„Człowiek w każdej chwili swego życia powinien być

przygotowany do odejścia z tego padołu. Nasze

przeznaczenie jest zupełnie inne, daleko wznioślejsze, a

my tracimy tu czas, nie mamy go dość aby się godnie do

tej uroczystej chwili przygotować. Sens życia naszego to

śmierć. Całe istnienie ziemskie napełnione jest śmiercią.

Już od chwili urodzenia człowiek powoli zaczyna umierać.

Dla zmartwychwstania naszego trzeba przejść przez śmierć.

Krzyż jest symbolem śmierci, jest również symbolem

zmartwychwstania. Sens zatem całej filozofii życia

sprowadzi się do bardzo prostej rzeczy, poddania życia

doczesnego widokom życia przyszłego i poddania

automatycznej zasady człowieka, jego rozumu i woli,

zasadzie powszechnego Ducha i kierowniczego Ducha -

Boga. Natura nie jest Bogiem choć do Boga należy.

Ubóstwianie natury, zharmonizowanej całkowicie

substancji materialnej z Bogiem będzie stanowiło błąd

najcięższy czasów nadchodzących. Będzie to błąd, który

może doprowadzić ludzkość nowoczesną do katastrofy.

Zostanie zachwiana równowaga ,z jednej strony rzekoma

potęga coraz więcej triumfującej techniki, z drugiej zaś

brak wewnętrznego szczęścia, brak woli i silnych

charakterów. Może przez to nastąpić okres niebywałego

w dziejach chaosu. Ludzie oszołomieni potęgą techniki

staną przerażeni wobec wzmagającej się pustki własnych

serc. Chcę wzmocnić w każdym czytelniku siłę woli w

szamotaniu się ze złem.”

Prawie 80 lat po śmierci Ossowieckiego jego wizje się

spełniają. Technika panuje, coraz bardziej opanowuje ludzi

a ich serca stają coraz bardziej puste. Smutne to.

I zgadzam się że śmierć oznacza zmartwychwstanie czyli

oswobodzenie się duszy z pułapki ciała i podążenie w

stronę Stwórcy. Nasze ciało jest więzieniem dla duszy a

więc nasza materialna planeta jest również więzieniem.

Więzieniem w którym jako człowiek musimy nieustannie

walczyć ze złem o czystość naszych serc i sumień.

A po zmartwychwstaniu czyli opuszczeniu ciała dusza

wraca do świata z którego przybyła i z czystym sumieniem

łatwiejsza i krótsza jest wtedy jej droga do Stwórcy.

Stefan Ossowiecki przewidział wcześniej swój los.

Wkrótce po zajęciu Warszawy przez Niemców miał

wizję ,że Niemcy go rozstrzelają. I nastąpiło to na początku

Powstania Warszawskiego ,zapewne 5 sierpnia 1944r.

Tego dnia rozmawiała z nim Kazimiera Reych, Ossowiecki

był w grupie mężczyzn ,którą po kilku godzinach stania

Niemcy popędzili na tyły wypalonych budynków GISZ

przy Alei Szucha. W 10 minut później usłyszała strzały z

broni maszynowej i krzyki rannych, których dobijano

pojedynczymi strzałami. W ruinach GISZ rozstrzelano

blisko dziesięć tysięcy ludzi. Pozostały po nich prawie

trzy tony prochów ponieważ Niemcy oblewali zwłoki

benzyną i podpalali.

Niektórzy ludzie mają wyjątkowe dary. Należał do nich

niewątpliwie Stefan Ossowiecki, dlatego napisałem co

myślał na różne tematy mając taki dar bo miał zapewne

dostęp do wiedzy ,której zwykły człowiek nie posiądzie.

Warto jest takie myśli utrwalać , zastanawiać się nad

nimi i przekazywać je dalej. Co właśnie czynię wpisując

tutaj najciekawsze wg mnie cytaty aby każdy ,kto to

przeczyta mógł sam wyciągnąć własne wnioski.

Wszystkie cytaty pochodzą z książki „Świat mego ducha

i wizje przyszłości” napisanej przez Stefana Ossowieckiego.

Dzięki za uwagę, skyszaman.

Stefan Ossowiecki i jego dar jasnowidzenia cz.1/2

Stefan Ossowiecki urodził się 22.08.1877r w Moskwie jako

syn inżyniera chemika Jana Ossowieckiego i Bony z Newlin-

Nowohońskich. Stefan ukończył 3 Korpus Kadetów w Moskwie

mając 17 lat a następnie w 1899r Instytut Technologiczny w

Petersburgu z tytułem inżyniera technologa. Pracował w

przemyśle chemicznym a po śmierci ojca w 1915r objął jego

fabrykę jako dyrektor. Po wybuchu rewolucji październikowej

został aresztowany i przebywał w więzieniu kilka miesięcy a

po zwolnieniu w 1918r. wyjechał do Warszawy.

Ożenił się w 1922r z rosjanką Aliettą de la Carriere lecz w

1930 rozwiódł się. Po raz drugi ożenił się w lipcu 1939r z

Zofią ze Skibińskich.

Stefan Ossowiecki był człowiekiem serdecznym, wylewnym,

dla wszystkich życzliwym i uczynnym oraz głęboko religijnym.

Podstawową jego cechą był optymizm , wiara w ludzi.

W dzieciństwie Ossowiecki był zwykłym chłopcem i nie

przejawiał żadnych szczególnych cech psychicznych.

Dopiero około czternastego roku życia ujawniły się u niego

zdolności telepatyczne, które z czasem przekształciły się

w bardzo różnie przejawiające się zdolności medialne jak np.

odczytywanie aury, poruszanie przedmiotów na odległość ,

odczytywanie ludzkich myśli ,psychiczne oddziaływanie na

ludzi, psychiczne ujawnianie chorób innych ludzi, ich przeżyć,

odnajdywanie miejsc i ludzi.W ciągu swojego życia Ossowiecki

przeprowadził setki doświadczeń potwierdzających jego

różne nadzwyczajne zdolności. Decydujący wpływ na rozwój

jego metapsychicznych zdolności wywarł stary żyd z Homlu

który sam był obdarzony niezwykłymi zdolnościami i który

większość życia spędził w Indiach, legendarnej ojczyźnie

wiedzy tajemnej. Podstawą jego wiedzy była kabała hebrajska.

Ów żyd, Wróbel jak nazywa go Ossowiecki przekazał mu

sposoby i metodę kultywowania tych nadprzyrodzonych

zdolności i sił. Ossowiecki mówi iż przez całe życie stosował

się do pouczeń i wskazówek Wróbla, na czym one jednak w

praktyce polegały, tego dokładnie nie sprecyzował.

Procesy psychonerwowe jednak wywoływały w nim pewien

stopień zmęczenia. Ten dar stał się głównym nurtem jego

życia. Dociekanie źródeł i istoty tych zdolności i sił, którymi

został obdarzony były główną treścią jego życia duchowego.

Co ciekawe te zdolności zupełnie zawodziły gdy chodziło

o jego sprawy osobiste.

Był można powiedzieć bardzo znanym człowiekiem o czym

mogą świadczyć jego spotkania z samym Marszałkiem

Piłsudskim , z którym przeprowadził kilka ciekawych

doświadczeń. Ossowiecki uważał że Piłsudski ma wielki

dar intuicji, wierzy w świat niewidzialny ,przeczucia i

bardzo się interesuje dziedziną psychiki ludzkiej.

Bardzo dużo pomagał bezinteresownie ludziom w czasie

wojny, którzy tłumnie go odwiedzali i prosili o informacje

dotyczące ich zaginionych bliskich. Tą pomoc pełnił

przez całą wojnę aż do wybuchu powstania warszawskiego

w 1944r kiedy to rozstrzelali go niemieccy żołnierze.

Ossowiecki widywał też zdarzenia przyszłe ale zawsze

tylko w odniesieniu do konkretnej osoby lub przedmiotu

fizycznego. Nie miał nigdy możliwości widzenia zjawisk

ogólnych, obejmujących całe grupy społeczne.

Toteż jego przepowiednie przyszłych procesów

historycznych nie są wcale produktem jego wizjonerskich

właściwości lecz tylko jego spekulacji rozumowych i są

owocem amatorskiego filozofowania i historiozofowania.

Teraz cytaty z Ossowieckiego na temat Boga ,którego

nazywa Wielkim Duchem.

„Umysł ludzi nie ma granic. Nurtuje go ciągły niepokój

i twarda walka o jutro, jednakże wszystko cokolwiek się

dzieje w przyrodzie, ma swoje przyczyny w Wielkim

Duchu. On jest alfą i omegą wszystkiego. Wszystkim

rządzi wola wyższa, wola Ducha Jedynego.

Wiem o tym z doświadczenia wewnętrznego. Wzrok

mój może sięgać daleko, daleko wstecz i przy większym

wysiłku woli potrafię patrzeć na świat oczami Ducha.

Ale żeby wejść w taki stan widzenia muszę przede

wszystkim pokonać świadomość, zmatować powszednią

świadomość swego „ja”.

Ten wielki ,przeogromny Duch ma we wszystkim co tylko

żyje na świecie ,w ludziach, zwierzętach, roślinach,

kamieniach swoją cząstkę i ona to nazywa jest duszą.

Dusza jest połączona z nad świadomością Ducha Jedynego

a więc ze źródłem wszelkiej mądrości idącej od Boga.

Ten wielki Duch jest wiekuisty, samostworzony,

nieśmiertelny, wszechmocny, nie podlegający ograniczeniom

czasu i przestrzeni. Ludzkość tylko przez sumienie odczuwa

Go w sobie. Jest On jak gdyby przesycony energią słoneczną.

Wszechświat niezmierzony jest naładowany atomami eteru w

stanie dynamicznym, przenikającymi go. Eter stanowi jak

gdyby ciało Ducha Jedynego. Jest on wszędzie, przenika

wszystko a cała przyroda, poczynając od człowieka jest nim

nasycona. W nim i przezeń przechodzą najróżniejsze fale:

dźwiękowe, termiczne, elektryczne, roentgena, świetlne,

kosmiczne i wiele ,wiele innych o których jeszcze ludzkość

pojęcia nie ma. Atomy eteru poruszają się z zawrotną

szybkością około 300000 km lub więcej na sekundę.

Istnieją również fale, które na powierzchni swej niosą myśl

ludzką. Wrażliwy aparat odbiorczy człowieka je przejmuje i

wtedy to powstają zjawiska telepatii, sugestii, narzucania woli

genialnych czy przeciętnych jednostek. ”

Eter z opisu Ossowieckiego bardzo przypomina mi

substancję Agaza opisaną w naukach braminów indyjskich,

bardzo możliwe że oba opisy dotyczą tej samej substancji

gdyż nauczyciel Ossowieckiego ,żyd Wróbel bardzo

długo mieszkał w Indiach.

Mamy też fragment opisujący czym jest zmartwychwstanie

dla Ossowieckiego:

„Cała ziemia a z nią wszystkie formy istnienia zmierzają do

przekształcenia się w subtelniejsze bytowanie a człowiek nie

zbliża się do zagłady, chociaż pozornie ciało jego ginie.

Wewnętrzny organizm, który metapsychika nazywa dziś

ciałem astralnym w czasie przedziwnej i gwałtownej przemiany

czyli powszechnej dematerializacji przejawi się w nowych

warunkach życia i człowiek w taki sposób zmartwychwstanie.

Na tym polega największa tajemnica religii chrześcijańskiej -

ciała zmartwychwstanie. Zniknie ciało fizyczne, okaże się zaś

eteryczne. Do tego dąży wyższa wola świadomości Ducha

Jedynego, do tego kroczą nieświadomie wszystkie narody

świata. Na tym polega wyższy plan Ducha i powrót dusz

do Ducha Wiekuistego.”

Zgadzam się z Ossowieckim, jesteśmy duszą-energią

nieśmiertelną ,która na ziemi jest uwięziona w ludzkim

ciele ale która chce wrócić do Stwórcy. Niestety tzw. Szatan

i jego niewolnicy na ziemi robią wszystko aby nam te plany

pokrzyżować. Robią wszystko abyśmy zeszli na złą drogę

co opóźni nasz powrót do Stwórcy ,opóźni naszą przemianę

i uwolnienie się spod wpływów i kontroli ciemnej strony,

która na ziemi ma duże możliwości wpływania na ludzi.

Ossowiecki mówił o powstaniu świata, człowieka oraz

przedstawia też przyszłość człowieka, oto cytaty:

„Wierzę, że niegdyś ,miliony lat temu z powodu najróżniejszych

przyczyn kosmicznych Wszechświatem targnął potężny

kataklizm, tak straszliwie silny ,że my naszymi ograniczonymi

zmysłami nie jesteśmy w stanie zgłębić jego rozciągłości.

Wskutek tego kataklizmu oderwały się od słońca cząsteczki a

od nich znowu inne. To właśnie stworzyło początek ruchu,

który w swoich stopniowych odmianach dał następnie kształty

ziemi, księżyca, planet i gwiazd na różnych płaszczyznach

przestrzeni. Wszystkie gwiazdy są jak gdyby zawieszone w

próżni i przebiegają ściśle określone orbity. Przebywając w

nieustannym ruchu, nabierały formy elipsoidalnej. Z czasem

powierzchnia ziemi zaczęła stygnąć. Woda atmosferyczna

opadając na jej powierzchnię utworzyła oceany i rzeki a

jednocześnie ten sam kataklizm odbił się analogicznym

wstrząsem w najgłębszym jestestwie Wielkiego Ducha,

ożywiającego oderwane cząstki ziemi, księżyca, planet i

gwiazd. W tych płaszczyznach atmosferycznych ,gdzie tylko

mogło istnieć życie, powstała przyroda. Będę tu mówił tylko

o ziemie chociaż mocno wierzę w istnienie życia również na

innych planetach. Twierdzę że ziemia przy zetknięciu się ze

sferą Ducha ożyła. Duch zaś ten nie stracił ani na chwilę

najściślejszego władania samym sobą. Ujawnił się on w

najróżniejszych przejawach życia, przyjmując rozmaite

formy, okrył się powłoką materii, a od tej chwili poczyna się

ewolucja i najbezwzględniejsza walka duszy z ciałem.

Twierdzę ,że materia tworzy się z niezliczonej ilości atomów,

te zaś powstają z energii i są jak gdyby cegiełkami komórek.

W życiu codziennym spotykamy się ustawicznie z

oddziaływaniem na nasz organizm i na naszą psychikę różnych

wibracji zawartych w aurze ludzi, którzy nas otaczają, w

klimacie danej miejscowości a nawet w przedmiotach

martwych z którymi się stykamy. Wszystko to wibruje,

wydziela z siebie pewne emanacje, które oddziaływają

dodatnio lub ujemnie na nasz organizm i naszą psychikę.

Dusza od chwili kiedy się dostała do niewoli jest w nieustannej

walce z materią. Dusza ludzka o wiele przekracza formę, w

której przebywa a każda myśl jej jest ruchem i z nadzwyczajną

szybkością, najkrótszymi falami idzie w przestrzeń. Jeżeli ta

myśl jest skierowana do kogoś to ona go dosięgnie jak

dosięgnie również i tego, co odszedł i niewidzialny przebywa

jeszcze przez pewien czas w kontakcie z naszym światem.

Każdy odruch dobrej woli i harmonijnej, pogodnej myśli

skierowanej do wszystkiego co nas otacza ,opłaca się

stokrotnie, wtedy bowiem otrzymujemy w zamian ten sam

rodzaj energii harmonijnych, płynących zewsząd ku nam.

Czym promieniujemy – tym się nasycamy. W codziennym

obcowaniu z ludźmi, ustawicznie stosujmy tę najwyższą

zasadę życzliwego traktowania naszego otoczenia a będziemy

otrzymywali nowy zasób energii odświeżającej. Wtedy ku

naszemu zdumieniu stwierdzimy ,że samopoczucie a nawet

dola nasza zacznie się zmieniać korzystnie.

Będę mówił tylko o ludzkości, powstaje walka wyzwalającej

się duszy, pragnącej powrotu do Ducha. Gdy mówię o czterech

epokach ludzkości to zawsze stoi mi przed oczyma ten

tajemniczy symbol rzek w Genesis, gdzie ludzkość w ciągłych

odmianach swoich form kroczy do ostatecznego przeistoczenia

się w wyższą niezniszczalną formę. I na tej drodze przedziwnej

przechodzi cztery etapy rozwoju, odpowiadające czterem

żywiołom natury. A więc ludzkość o pierwotnych kształtach z

wody biorąca swe życie jak wszystko na ziemi. Dalej ,ludzkość

żywiołu materii ziemskiej, której kulminacyjny punkt w

dziejach świata przejawia się obecnie. Ludzie tych dwóch

pierwszych epok to jeszcze istoty, których ciała podlegają

rozkładowi ,ludzie żywiołów wody i ziemi.

Ale stoi przed nami jeszcze potężna przemiana gdy wkroczymy

w epokę żywiołu ognia, gdy ludzkość zacznie zdobywać nowe

władze, tym razem już w odmiennych formach. Nadchodzą

tysiąclecia w ciągu których żywioł ognia przerobi formy życia

organicznego, a więc i formę ciała ludzkiego w promienistą

postać człowieka. A w ostatnim wreszcie okresie ewolucji

materii ziemskiej w epoce żywiołu powietrza, poprzez epoki

wody, ziemi i ognia – ludzkość zharmonizowana w swoich

władzach, podniesie się na najwyższy szczebel istnienia -

człowieka uskrzydlonego. Czterem tym fazom rozwoju

odpowiadają prastare symbole czterech ewangelii: Mateusza

(człowiek – żywioł wody), Łukasza (byk-żywioł ziemi), Marka

(lew-żywioł ognia), Jana (orzeł-żywioł powietrza).

A więc ludzkość przebywa w czterech epokach po przejściu

których ,wierzę w to, dusza nasza powróci do Ducha Jedynego,

największego z największych. Przez te owe epoki trwa zacięta

walka wyzwalającego się Ducha. Jest ona straszna i tak potężna

że przez miliony lat forma nasza poważnie się zmienia.

Pierwsza epoka to życie nasze w formach potworów wodnych.

Do dziś jeszcze przecież nie zanikły pozostałości fizyczne,

które z wiekami giną. A więc mamy ślady skrzeli na twarzy,

ślady płetw między palcami rąk i nóg, niektóre zęby stanowią

pozostałości epoki rybiej. W wyniku badań o filogenetycznym

rozwoju zębów uzębienie ludzkie uważane jest za pozostałość

uzębienia kręgowych – ryb, drogą powolnej ewolucji.

Druga epoka, epoka czworonogich ludzi-zwierząt. Pozostałości

tej epoki to coraz bardziej zanikający ogon, zmiany w kości

pacierzowej i żebrach. Trzecia epoka, epoka człowieka

promienistego i ostatnia ,człowiek osiągający rozwój psychiczny

i duchowy. Myślę, że w tej epoce ludzkość żyć będzie w

nad świadomości czyli w świadomości Ducha Jedynego. A więc

przez ciągłe dążenie wzwyż człowiek-zwierzę przekształca się

stopniowo w człowieka ożywionego nieśmiertelnym tchnieniem.

Czyli człowiek wegetatywny ,związany organicznie ze światem

roślin i zwierząt, w stopniowej ewolucji dochodzi do momentu,

gdy organizm jego staje się o tyle doskonały, że może wchłonąć

w siebie nieśmiertelny pierwiastek boski. I wtedy człowiek z

duszy żywiącej zmienia się w Ducha ożywionego – jak mówi

wtajemniczony prorok – i człowiek-Duch w ustawicznej walce,

przez męki cierpienia zmienia się w istotę wyzwoloną z więzów

przestrzeni oraz czasu.

Aparat psychiczny człowieka dzielę na trzy fazy duchowe:

podświadomość, świadomość i nad świadomość. Podświadomość

może się łączyć bezpośrednio z nad świadomością. Na

przeszkodzie temu stoi świadomość, gdyż ona przeszkadza i

zagłusza wszelką pracę podświadomości. Bardzo często

podświadomość bywa potężna i do tego stopnia silna, że

świadomość zaledwie może nadążyć w odtwarzaniu dojrzałych

myśli. Świadomość ma własne „ja”. To „ja” ma swoje imię,

nazwisko, poczucie tradycji, pokrewieństwa i istnienia

indywidualnego. Prowadzi człowieka przez życie, napełnia

się wiedzą, służy mu do życia. Świadomość nie jest

doskonałością psychiczną jednostki, przeciwnie, zakrywa ona

człowiekowi drogę do Ducha Jedynego, przeszkadza połączeniu

się podświadomości z nad świadomością. ”

Opisy początków ludzkości Ossowieckiego przypominają mi

opisy Edgara Cayce, w których śpiący prorok twierdzi ,że na

początku na ziemi żyły duchy ,które wchodziły w materialne

ciała lub same tworzyły materialne formy życia aby w ten

sposób doświadczyć fizyczności i wszystkiego z nią z tym

związanego. Platon również pisze o życiu w postaci duchowej,

o duszy nie tylko w ciałach ludzkich ale też zwierzęcych,

roślinach a nawet kamieniach. Ogólnie można stwierdzić że

oni wszyscy wierzyli w życie po śmierci czyli można też

powiedzieć że wierzyli w tzw. reinkarnację w którą i ja wierzę.

Ossowiecki twierdzi że dusza nasza ,nieświadomie dla nas

czyli obecnej formy cielesnej dąży do realizacji na ziemi

prawdziwego królestwa pokoju. Możliwe że tak jest, mi się

wydaje że na naszym fizycznym świecie trwa ciągła walka

dobra ze złem właśnie o uduchowienie ludzkości czyli

pokonanie zła również w nas samych ,które jest sztucznie

wywoływane właśnie przez ciemną stronę aby opóźniać nasz

rozwój duchowy i tym samym sprawować władzę nad

duszami w ludzkich ciałach.

A teraz cytaty można by powiedzieć to potwierdzające czyli

co myśli Ossowiecki o naszym obecnym świecie:

„W obecnej chwili zło opanowało świat, ono bowiem gnieździ

się na najniższych płaszczyznach astralu a działanie jego na

człowieka jest bardzo potężne. Nie ma już dziś prawie wcale

skupienia duchowego i siły odpornej. Człowiek podlega

wpływom, osłabł na duchu, żywiołowe siły porywają go a

larwy i niższe istoty żyjące naokoło nas wnoszą w nasze życie

tylko skłóceń, nienawiści i zła, że człowiek od tego wstrząsu

czuje się w wielkiej rozterce z otoczeniem i samym sobą,

życie staje się dla niego coraz to większym ciężarem i dlatego

właśnie nigdy nie było tyle samobójstw co obecnie. Odchodzą

ze świata dobrowolnie ludzie starsi, poważni, porządni a ilu

porzuca rodzinę i dom aby już nie powrócić? Ileż dowodów

tego fatalnego stanu miałem przez ostatnie lata! Liczę setki

wypadków, w których ludzie stracili równowagę psychiczną.

Obojętni względem najbliższych. Kiedy ich mam obok siebie,

jestem wprost zdumiony ich czerstwością i egoizmem

najstraszniejszym, starają się oni o wszystkim zapomnieć i

myślą wyłącznie o sobie. Ta kategoria ludzi skazana jest na

wymarcie.”

Zło opanowało świat, widać to również teraz ,w XXI wieku.

Rośnie materializm, konsumpcjonizm, egoizm a zanika

duchowość i chęć zdobywania wiedzy. Ludzie uczą się głównie

po to by zdobyć dobrze płatną pracę. Nowe technologie

odciągają od czytania książek , samodzielnego myślenia itp.

Człowieka coraz więcej zastępuje technologia i przez to

staje się coraz bardziej od niej uzależniony a tym samym

coraz łatwiej nim sterować ,śledzić go czyli ogólnie rządzić nim.

Ciemna, zła strona takiego świata właśnie chce, pod całkowitą

kontrolą, zwanego Nowym Porządkiem Świata (NWO).

Teraz cytat o Europie, Wschodowi i Zachodowi naszego świata.

„Europa po ostatnich błyskach zacznie gasnąć, a setki milionów

Azjatów runą na Zachód, rozdrapując dziedzictwo minionych

wieków. Zacznie się epoka Wschodu, ognia, nowego żywiołu

rozpalającego i burzącego dawną ludzkość Północy i Zachodu

a w tysiącletniej plątaninie dziejów, w straszliwych zmaganiach

się dwu żywiołów, świata Wschodu i Zachodu, pojawią się

nowe wartości nowej cywilizacji o jakich dziś wyobraźnia nasza

nie może mieć pojęcia. Kolebką wyższych sił duchowych i

pierwszym ich źródłem jest Wschód. Bezwarunkowo ta wielka

droga ewolucyjna idzie ze wschodu na zachód bo tam się

odczuwa potężny ruch Ducha obejmujący każdy naród, naród

jako oddzielny organizm ze swoją podświadomością i

świadomością. Zachód przetworzył się w inne formy, bardziej

materialne. Mniej on ma fantazji, polotu bo zastosował się do

ściśle określonych form życia, idąc wciąż w kierunku złota,

żelaza i stali. Wschód rozwijał się inaczej niż Zachód,

pozostający w ogniu ciągłych rewolucji. Zachód powoli zatruwa

Wschód swymi doktrynami, szerząc ducha rewolucyjnego. Do

duchowo religijnej cywilizacji Wschodu wkracza z Zachodu

cywilizacja polityczna. Ludzkość musi się opamiętać. Tylko

przez wiarę w Ducha Jedynego ludzkość zdoła się jeszcze

uratować. Musimy dążyć wszystkimi siłami do doskonałości

moralnej i religijnej. Trzeba dążyć do ogólnego pokoju, gdyż

on stanowi warunek zasadniczy dla wszelkiego życia

wewnętrznego.”

Przepowiednia z powyższego cytatu spełniła się kilkadziesiąt

lat po śmierci Ossowieckiego. W początkach XXIw. miliony

muzułmanów zaczęły napływać a raczej zostały sprowadzone

do Europy i ten napływ trawa do dzisiaj. Prawdą jest również

to, że przegniły moralnie, materialistyczny Zachód zatruwa

bardziej uduchowiony Wschód, technologie działają na ludzi

dając im wygodę, zabawę i wyselekcjonowaną wiedzę.